Jubelviering in Terhaegen, Gent
Een jarenlange traditie werd na twee jaar opnieuw opgenomen. Zr. Lucy, algemeen overste had de uitnodiging voor de viering in de kapel van Terhaegen al goed op tijd gezonden.
Jubilarissen en zusters uit België en de Anglo-Irish provincie werden uitgenodigd op de viering die voorgegaan werd door bisschop Lode Van Hecke.
Sister Margaret Brown – zo maar eventjes 70 jaar professie – was aanwezig! Zelf met het vliegtuig vanuit Manchester. Je moet het maar doen!
Andere zusters, met name de jubilerende zusters uit de gemeenschap van Caritas te Melle hadden minder geluk. Zij konden niet deelnemen omdat er een Covid uitbraak was in de gemeenschap, waardoor iedereen in quarantaine moest! Heel spijtig! Gelukkig hadden zij al gevierd op 19 maart – het feest van St. Jozef en voor de meesten ook de verjaardag van hun professie.
De kapel van Terhaegen was feestelijk versierd, naast de mooie bloemschikking op en rond het altaar viel de aanwezigheid van twee knielende engelen.
Het veelstemmig koor uit Massemen, geleid door Sabine Dobbelaere en we ontdekten in Jo Byttebier een zeer bekwame organist die deze viering eens te meer tot een echt feest maakten.
Lezingen in de verschillende talen: Nederlands, Frans en Engels, ook de voorbeden en de homilie gaven aan de viering een internationaal karakter.
Met bewondering hoorden we hoe de bisschop naadloos van Frans naar Nederlands en naar Engels en terug schakelde.
Ook beluisterden we op sommige momenten hoe de monnik in de bisschop echt present was – onder meer bij de vernieuwing van de kloostergeloften.
Het kloosterpand dat waarschijnlijk wel voor andere activiteiten geconcipieerd is, was eens te meer het kader van een goede receptie: een hapje en een drankje en vooral de gezellige babbel bij het weerzien van elkaar. Velen heb zich wellicht herinnerd hoe de zusters en de novicen zich in stilte naar de kasten spoedden om daar de kovels aan te trekken. Voor ieder officie en iedere eucharistieviering droegen de zusters – lang geleden – de witte kovel. De novicen droegen een witte mantel (een soort kapmantel).
Ook de bisschop en zijn assistenten, de koorleden en uiteraard alle aanwezige zusters genoten intens van de ontmoeting.
Dan volgde de maaltijd waarbij voor de eerste maal iedereen in de refter terecht kon. Dit kwam onder andere door de afwezigheid van de zusters uit Melle en uiteraard ook doordat voor een aantal de leeftijd een grote barrière is geworden.
Ook een nieuwe formule: iedereen werd op de plaats bediend: Iedereen was in de wolken over de kookkunsten van de kok en zijn staf.
Hoewel de zon van de partij was en de tuin er stralend bij lag, was er weinig tijd om hiervan te genieten: de bus meldde zich aan en daarmee was ook het signaal gegeven om de wagens te laten voorrijden.
In het hart van alle aanwezigen klinken de woorden van het Magnificat na: “Met heel mijn hart roem ik de Heer, met al mijn adem juich ik om God, mijn redder”.