“ONAM” in LOVENDEGEM

Onam is een traditioneel feest in de deelstaat Kerala – India. Het feest is voornamelijk geworteld in Hindoe tradities, maar heeft ook enkele christelijke toetsen. Het is het oogstfeest en duurt in Kerala een tiental dagen. Er zijn processies met olifanten, gezangen, competities met boten, bloementapijten en uiteindelijk ook het traditionele feestmaal waar iedere inwoner van Kerala aan wil deelnemen “ook al moet hij er zijn huis voor verkopen”

Hoe komt Onam dan naar Lovendegem?

Sinds een aantal jaren hebben zich een aantal Indiërs in Lovendegem gevestigd. Het gaat om verpleegkundigen die in de twee woonzorgcentra in Lovendegem tewerkgesteld zijn.

Een zevental jaren geleden kwamen Anuraj en Sherin aan Huize de Bron aanbellen met de vraag of iemand zou kunnen helpen de Nederlandse taal te leren. Zr. An die toen in de Kan. Triestlaan woonde is hiermee begonnen. Dit werd dan verder gezet door zr. Anne-Marie.

Van het een kwam het ander: na een tijdje moesten deze jongens, die oorspronkelijk logeerden in het wooncentrum waar ze werkten hieruit vertrekken, omwille van brandweer reglementen. “Is het niet mogelijk om ons te helpen met het vinden van een appartement?” was de vraag. Inderdaad, er zijn niet zoveel huurappartementen beschikbaar tegen een redelijke prijs. Lovendegem is eerder duur in vergelijking met nabij gelegen gemeenten. De zoektocht was niet zo eenvoudig. We stootten al vlug op ongeruste eigenaars die hun flat liever niet aan buitenlanders verhuurden… Wat er uiteindelijk, mits heel wat voorspraak van onzentwege voor zorgde dat zij een appartement konden huren. Dan moesten er nog meubelen zijn… Het budget was niet groot… Maar geen nood: de zolder in de Molenaarsstraat moest dringend opgeruimd worden. Zodoende belandden zeteltjes die in het bureel van de provinciale overste hadden gestaan op dit appartement en staan er nog steeds!

Deze operatie heeft zich al een aantal keren voorgedaan. Recent hebben we nog twee appartementen kunnen op de kop tikken: niet zonder voorspraak van onzentwege en met de hulp een plaatselijk verhuurkantoor. Ook de operatie “en heb je meubels, en heb je huisraad…?” is al een aantal keren herhaald. Ontelbare keren zijn we naar Eeklo gereden: de auto’s volgestouwd, ook de camionet van de broer van Claire… en met de hulp van een paar van de Indische mannen vakkundig gestouwd en overgebracht.

Potten en pannen, servies, schemerlampjes, kerstversiering, stoelen, rekjes, noem maar op,  werden vanuit Maria-ten-Doorn versleept en staan nu in een van de appartementen, of zijn voorlopig nog in een garage opgeborgen om weldra met een verhuiswagen ter plaatse gebracht te worden.

Het zoeken van appartementen, van huisraad, het leren van de taal is echter niet het enige wat bij de inburgering ter sprake komt: dan is er een formulier dat moet aangevraagd worden, dan zijn er kinderen die een plaats moeten krijgen in de taalklassen, dan weer moet er assistentie geboden worden bij het afsluiten van een huurcontract; ook mee gaan solliciteren hoort er bij.

Maar terug naar Onam! Stilaan heeft zich nu een Indische gemeenschap gevormd die soms samenkomt om Eucharistie te vieren. Dit is al gebeurd bij de zusters in de Kan. Triestlaan of ook bij hen thuis.

En nu was er Onam!!! Een van de zaaltjes in het parochiaal centrum werd gehuurd en vrijdagavond 2 september werden wij en ook Francine – die inmiddels ook al bemiddelt bij het zoeken – uitgenodigd. Langzaam liep het zaaltje vol. De mannen in “sarong” en de meeste vrouwen in de mooiste sari’s.

Al vlug was er “ambiance”. De avond werd ingezet met een devotioneel lied en hierna zongen de mannen uit volle borst een tradioneel lied. De kinderen mochten deelnemen aan een prijskamp om het meeste snoepjes te verzamelen en de vrouwen deden een stoelendans. De mannen beeldden daarna een “bootlied” uit.

Hierna werden de tafels gedekt voor het feestmaal. Traditioneel worden deze rijst en curry maaltijd op bananenbladeren geserveerd. De groep had een alternatief weten te kopen in papier dat er net als bananenbladeren uitzat. De mannen serveerden. Wij waren uiteraard de eregasten.

Bananen chips en papadam zetten traditioneel dit feestmaal in. Dan komen rijst, chutneys, sambal en allerhande curries aan bod. We vergaten te tellen hoeveel ingrediënten: het waren er in elke geval veel. Alles is zoals de traditie wil vegetarisch. De mannen serveerden en de vrouwen mochten aanzitten en genieten. Ook wij lieten het ons smaken! Tot slot werd “payasam” geserveerd, een zoete mix die met rijpe bananen wordt gegeten!

Intussen renden de kinderen tussen de stoelen en de tafels door en als tenslotte de mannen konden aanzitten voor een rijkelijk en overvloedig maal, zaten de vrouwen heel gemoedelijk met elkaar te babbelen.

Anuraj getuigde: “al zovele jaren hebben wij dit feest alleen en ver van onze familie moeten doorbrengen. Voor de eerste keer konden wij nu een soort familie verzamelen en ons Onam feest vieren!

Het voelt echt goed!”

Hieronder klikken om de video te zien…