Onze Zusters in de Centraal Afrikaanse Republiek

Missiezondag, de Kerk herinnert ons hierbij aan onze identiteit als christen: de blijde boodschap van Gods liefde en trouw in woord en daad verkondigen.

Misschien werd vroeger veel meer de nadruk gelegd op “bekeringen” en het werven van nieuwe christenen. Thans is dit minder het geval. Hoe dan ook, steeds heeft de kerk ook het welzijn en de ontwikkeling van mensen beoogd. Waar priesters en paters vooral de verkondiging op zich namen, werden zij vrijwel steeds vergezeld door vrouwelijke religieuzen, die voor onderwijs en ziekenzorg instonden.

Onze congregatie heeft hierin steeds het voortouw genomen. In 1892 waren onze zusters de eerste Europese vrouwen in RDCongo. Zij gingen in het spoor van de paters Scheutisten. Enkele jaren eerder vertrokken er ook al medezusters naar Azië.

De congregatie hier ontstaan, is intussen door in 13 landen buiten Europa gevestigd, ook in het land dat dit jaar bij MISSIO in de kijker staat, nl. de Centraal Afrikaanse Republiek. Dit land is een van de armste landen ter wereld.  71% van de populatie leeft er onder de armoedegrens. Dit is vooral het gevolg van verregaande corruptie en de vele gewapende conflicten die het land kende.

Onze zusters – missionarissen uit Afrika – die daar al meer dan 20 jaar gevestigd zijn, hebben zich enkele jaren geleden omwille van de gevaarlijke toestand moeten terugtrekken uit het binnenland en leven nu alleen nog in de hoofdstad Bangui.

Ons kruisje – Deus caritas est – bevindt zich voor de oktobercampagne op de website van MISSIO. Naast hulp voor het St. Marcus seminarie te Bangui en een weeshuis van de Zusters van O.L. Vrouw van Lourdes, eveneens te Bangui, vraag Missio steun voor het bouwen van een klooster voor onze zusters.

We lezen op de website van MISSIO:

“Oorlog en armoede bemoeilijken de gezondheidszorg in de Centraal-Afrikaanse Republiek. Vooral het gebrek aan degelijk geschoold medisch personeel is een groot pijnpunt. Het aantal sterfgevallen bij (toekomstige) moeders en pasgeboren kinderen ligt hierdoor erg hoog. Daarom zorgen de Zusters van Liefde van Jezus en Maria voor de vorming van gezondheidspersoneel en vroedkundigen. In hun opleidingscentrum kunnen ze zo’n 300 studenten ontvangen. Afgestudeerden trekken daarna het land in, vooral naar afgelegen gebieden.

Hulp aan de bevolking, gezonden door Gods liefde, staat dus centraal voor deze zustergemeenschap. Op hun beurt vragen zij hulp. De gemeenschap in Bangui heeft geen deftig onderkomen. Ze wonen in een klein huis van het aartsbisdom dat niet aangepast is aan hun gemeenschapsleven. Via het universele solidariteitsfonds van Missio hopen deze zusters op steun om een klooster te bouwen zodat ze in gemeenschap dichtbij de mensen kunnen wonen.”