Bedevaart naar Loreto
We zouden verwachten dat vanuit Milaan de reis rechtstreeks naar Rome zou gaan. Niets is minder waar. Een behoorlijke omweg werd genomen om naar het heiligdom van O.L. Vrouw van Loreto te reizen, niet ver van de Adriatische kust.
Het is zelfs zo dat onze reizigers op de terugweg opnieuw de omweg via Loreto namen.
Vanwaar deze interesse? We weten dat Triest voor ieder van de toen bestaande kloosters een afbeelding van O.L. Vrouw van Loreto meenam, met de inscriptie (in het latijn) dat hij in Loreto de h. Mis heeft opgedragen. Zo ontstond bij de Zusters van Liefde van Jezus en Maria de traditie om na de completen het Salve Regina te zingen. Op een staander stond de afbeelding van O.L. Vrouw van Loreto. Na het ontsteken van twee kaarsen naast de afbeelding, werd het Salve Regina gezongen. In de gemeenschappen die een afbeelding van O.L. Vrouw van Loreto hebben, is dit nog steeds het geval.
Karel Nerinckx bleek ook een bijzondere verering te hebben voor O.L. Vrouw van Loreto want hij vermeldt Loreto in de benaming van zijn congregatie. Hij stichtte deze congregatie in 1812 nabij Bardstown in Louisiana en noemde de plaats: “Loreto”.
In de omgang werden de zusters ‘Loretainen’ genoemd.
Begin 19e eeuw was Loreto vrijwel het voornaamste mariaal bedevaartsoord van Europa. De verering van O.L. Vrouw van Loreto en ‘la Santa Casa’ leek wel wijdverspreid. Lourdes en La Salette bestonden nog niet.
We vinden sporen van de verering van O.L. Vrouw van Loreto in Brussel terug en wel in de Miniemenkerk – althans ten tijde van Triest.
In 1623 werd een kapel gebouwd bij de Miniemenkerk en in deze kapel bevond zich een replica van “la Santa Casa”.
Nog een detail: ook in Ronse bestond er al van in de 17e eeuw een Loreto kapel waarin zich ook een miniatuur beeldje van O.L. Vrouw van Loreto bestaat. Dit alles getuigt ervan dat de devotie tot O.L. Vrouw van Loreto zeer levendig was in Triest’s tijd.
De basiliek die er gebouwd werd is een prachtig stukje architectuur waaraan de beste architecten en kunstenaars van de 15e en 16e eeuw hebben meegewerkt. De koepel is na die van St. Pieters te Rome en de dom van Milaan de grootste van Italië. Deze koepel werd prachtig versierd. Het duurde zelfs twaalf jaar om deze koepel af te werken.
De legende over Loreto vertelt dat la Santa Casa door engelen naar Italië is vervoerd.
Het huisje zelf staat in de basiliek en is omgeven door een prachtig versierd marmeren omhulsel. Wij, moderne of postmoderne mensen zouden het veel soberder houden! De stenen rond dit huis zijn uitgesleten door de vele pelgrims die biddend op hun knieën een rondgang maakten.
De afbeelding die Triest meebracht is niet een afbeelding van het huisje van Nazareth, wel van de zwarte madonna die in deze basiliek vereerd wordt.
Zoals in vele andere plaatsen is de madonna zwart. Meestal zijn die beeldjes uit donker hout gemaakt en ook “aangekleed”. Het feit dat de madonna zwart is zou een verwijzing zijn naar een vers uit het Hooglied 1,5-6: “ik ben donker, maar toch bekoorlijk”. We weten inderdaad dat de spirituele literatuur, denk maar aan de heilige Bernardus in zijn commentaar op het Hooglied, de bruid van dit lied vereenzelvigt met Maria.
Het is zeer waarschijnlijk dat beide stichters op hun heen- en terugreis naar Rome, waar zij de erkenning van hun congregaties voorlegden aan de H. Vader, bij Maria baden voor een positief resultaat van hun demarches.
Het is pas in de herfst, enkele maanden na de terugkeer van Vader Triest te Gent, dat de erkenning van de congregatie door de H. Stoel in een brief van Cardinaal Carrara werd betekend.